Beste sportvrienden, vanmiddag zijn we voor de derde keer met de oude vliegduiven op stap geweest. Afgelopen dagen zijn ze tweemaal naar de rand van Drachten gebracht (4-5 km) om ze weer even te laten wennen aan het hele gedoe van gepakt worden, inmanden, in een auto zitten, loskomen, hoogte maken, richting kiezen, naar huis koersen, thuiskomen, enzovoort... We geloven wel in dat soort korte ritjes om weer even de kopjes scherp + de stress eraf te krijgen. Maar nu dus voor het eerst wat verder weg, naar de carpoolplaats A7 Tjalleberd. Voor ons zo'n 20 kilometer. Hoe dat ging? Dat vertellen we met foto's. Veel plezier.

Bij het pakken viel op dat vooral de doffers dik in het poeder zitten en lekker op gewicht zijn

De duiven zitten in de auto (met de raampjes open natuurlijk). Laat die maar even afkoelen, gaan we eerst de hokken nog poetsen

Shit!

No shit! Ook de broedschotels hebben we omgedraaid. Bedoeling is om eerst de dames los te laten: 12 van de 16 zijn meerjaarse en snappen het spelletje wel. Daarna lossen we de heren: daarvan zijn er juist 12 jaarling, dus die moeten het spelletje nog leren. Zo komen de mannen thuis op een bak waar hun geliefde wacht...

Nog even fris water klaarzetten...

En natuurlijk de vliegklep van het middelste hok open...

Aangekomen op de losplek is het weer nog steeds prachtig. We laten ze eerst even vijf minuten staan, zodat het kwartje valt dat er een training aankomt. Vooral de oudere duivinnen beginnen al wat tegen de spijltjes te springen. Die snappen het wel!

Dan komt er een politieauto met twee agenten polshoogte nemen. Ze zagen vanaf de hoofdweg Albert's auto staan met drie rare kisten erachter en vertrouwden het zaakje niet. Helaas, de kisten bevatten geen cocaïne maar volbloed postduiven. We gebruiken ook geen doping en de wegenbelasting is betaald. Dus ontstond er een leuk gesprek over de duivensport. Terwijl Albert even een fotootje mocht maken voor dit nieuwsblog zetten de heren de politieauto naast die van Albert om te kijken hoe de duiven vertrokken. We hebben ze de sport aangeraden als cooling-down na hun pittige baan!

We losten eerst de 16 dames en een kwartier later de 16 heren. Thuisgekomen (15 minuten na de lossing van de heren) zaten de dames al netjes in hun bakken te wachten, maar nog geen heren te zien

Maar ja hoor, na drie minuten komt ook de mannenploeg aangezeild. We kunnen nog net een fotootje schieten van de laatste drie heren die naar binnen duiken...

En dan is het feest... Hopelijk hebben de jonge heren van dit ritje een beetje geleerd wat het weduwschapsspel is. En anders pakken ze dat de komende weken wel op.

Vandaag hebben we trouwens ook de klok/antennes aangezet zodat we konden controleren of alle chipringen het goed deden. Afgezien van drie duiven die nog 'gechipt' moeten worden, werden verder alle ringen door de antenne gepakt, dus ook dat lijkt weer voor elkaar.

De eerlijk gebiedt ons te zeggen (schrijven ;-) dat de duivinnen ons een beetje tegenvielen. Minder glad en in de poeder dan de heren en niet allemaal voldoende op gewicht en voldoende spanning op de spiertjes. Vorm hoeft er nog niet te zijn, maar een aardige basisconditie, zoals die er bij de heren is, wel.

Misschien morgen nog een training en dan gaan ze a.s. vrijdag mee met de vrachtwagen voor de eerste 'grote' training.

Tot de volgende nieuwsblog!

Beste sportvrienden, enkele dagen geleden schreven we al dat we als voorbereiding op het vliegseizoen een paar veterinaire checks gingen doen. Als eerste hebben we de mest onderzocht en vonden helaas een lichte coccidiosebesmetting, maar geen wormen. We hebben toen ter controle de mest ook opgestuurd naar Hans van der Sluis en kregen daarvan vandaag de uitslag. Zie onder!

Kortom, ook Van der Sluis constateert coccidiose, maar geen wormeitjes. Albert heeft vanmiddag nog even gebeld met Van der Sluis voor wat meer informatie: het ging om een lichte besmetting: score 2/3 op een schaal van 0 tot 7. Bij een nul of een 1 is er geen kuur nodig, maar dit ging dus net iets te gek.

Verder heeft Van der Sluis in de opgestuurde mest de 'beestjes' Escherichia coli en Salmonella typhimurium - zoals deze volgens de Latijnse naamgeving volgens Linnaeus heten - niet gevonden via kweek. Dat is wel mooi.

We hebben nog een tijd met Van der Sluis gesproken over hoe dit soort besmettingen nou tot stand komen. Het lijkt erop dat duiven altijd wel zeer kleine hoeveelheden coccidiose bij zich dragen. Nauwelijks vindbaar (0/1 kruisjes). Daalt nu de conditie/weerstand een beetje (bijvoorbeeld door een periode van koud en vochtig weer, een zware vlucht, lange tijd zonder lichaamsbeweging, grote veranderingen in de verzorging, overbevolking) dan kan er een lichte besmetting de kop op steken. Dit is dan vooral een 'graadmeter' die aangeeft dat duiven het even iets moeilijker hebben. Er zijn dan (nog) geen klinische symptomen. Onze hypothese is dat dit ook bij ons hok speelt. Onze vliegduiven zijn natuurlijk enkele maanden 'van huis' geweest op een vreemd hok 15 km bij ons vandaan en zijn daarna teruggekomen op een ander hok in hun oude tuin. Vervolgens hebben ze moeten wennen aan een nieuwe broedbak en aan een nieuwe partner, en moesten ze de afgelopen twee weken hun draai weer vinden met het vliegen rond een nieuw hok. Dieren zijn vaak oerconservatief, willen het liefste zeer voorspelbare dagelijkse patronen. Voor een duif dus een hele serie van gekke veranderingen.  Niet gek dat dan de mate van coccidiose van een normale 0/1 naar 2/3 gaat? Het is een hypothese, we kunnen het niet aantonen, maar het zou goed kunnen.

In ieder geval hebben we eergisteren geconstateerd dat onze vliegduiven 100 punten vrij waren van Trichomonas gallinae, zodat we na deze kuur tegen coccidiose zeker weten dat we met 'schone' duiven aan de start van het seizoen beginnen!

Beste sportvrienden, eigenlijk is er nog wel een tweede nieuwtje te melden deze avond, want na de jonge-duivenverkoop hebben we nog de vliegduiven gecontroleerd op het Geel. En tot onze grote tevredenheid waren alle vliegduiven vrij! We hadden er al een beetje op gehoopt omdat de duiven er pico bello uitzien en we voorafgaand aan de koppeling in januari slechts 1 duifje (van de 32) konden vinden met een klein beetje Geel. Dus de besmettingsgraad was in januari al zo goed als nul. Dat blijkt dus nog steeds het geval. We gaan dus niet kuren tegen Trichomonas, de oude duiven kunnen zo mee op de eerste training op 2 april a.s. Blij mee!

Vervolgens werden we nieuwsgierig of dan de jonge duiven - die we nog maar een paar dagen geleden hebben gespeend vanaf dezelfde koppels - ook vrij van het Geel zouden zijn. De jonge duiven hebben immers nog heel weinig weerstand tegen deze parasiet, dus het zou zo maar kunnen dat zij toch wel Trichomonaden bij zich dragen die bij de ouders niet vindbaar zijn omdat die stukken meer immuniteit hebben. En aangezien het toch al laat was geworden hebben we ook nog keeluitstrijkjes bekeken van een zestal zelf gekweekte jonge duiven. Maar ook onze (uit de vliegers gekweekte) jonge duiven waren allemaal vrij van het Geel! Wederom blij mee!

Maar ja, we hadden natuurlijk net twee jonge duifjes gekocht op de CCG verkoop en een paar dagen eerder waren er ook al 4 stuks van twee andere hokken naar ons verhuisd. Hoe zou het dan zitten met deze bijgehaalde jonge duiven? Ook deze hebben we - puur ter lering ende vermaeck - een keeluitstrijkje afgenomen en onderzocht. En wat bleek? Allemaal het Geel! Op zich is dat natuurlijk helemaal geen alarmerende boodschap voor de schenkers/kwekers in kwestie, of iets om je voor te schamen, daar gaat het niet om, we wilden het gewoon graag weten om weer iets van te leren. Wat we met deze 'casus' geleerd hebben is dat je dus heel gemakkelijk het Geel introduceert met het bijhalen/krijgen van een paar jonge duiven die er (hulde aan de kwekers) verder tiptop uitzien. In dit geval hebben we toch maar de bijgehaalde jonge duiven een capsule met Imidazolen opgestoken zodat de voltallige jonge-duivenploeg morgen weer vrij is van het Geel.

Tot zover onze leerzame Geel-avonturen. Als het weer mogen okay is, gaat Albert nog even met de oude duiven op stap. Moarn mar ee'm yn it waar sjen! Allemaal welterusten en tot onze volgende nieuwsblog!

Beste sportvrienden, vanavond was de jaarlijkse jonge-duivenverkoop van CCG Drachten e.o. Dit keer waren er in het gebouw van PV Vice Versa 19 jonge duifjes bijeengebracht. Allemaal met afgeplakte ring en tentoongesteld in kooitjes. Nadat alle duiven binnen waren begon het keuren van de (anonieme) duifjes. Zelf hadden we onze zinnen gezet op 1 misschien 2 knappe duivinnetjes om op te bieden. Het zijn er twee geworden. Zie onder voor de foto's. Nu hopen dat ze over een jaar of twee in de 'Eregalerij' van deze site staan. De kans is niet groot, eerlijk is eerlijk, maar beide duifjes komen van beste liefhebbers en in de hand zijn het plaatjes. We hopen er dus het beste van...

Beste sportvrienden, afgelopen week zijn we begonnen met de 'switch' van kweken naar vliegen. De duivinnen zijn naar hun eigen afdeling geplaatst, de eerste jonge duiven zijn gespeend en de trainingen rond het hok doen we nu via het zogenaamde 'rouleren'.

Bij de 'switch' naar het vliegseizoen hoort ook een grondige check-up van de gezondheid van de beestjes. Daarom hebben we afgelopen week de mest van de vliegkoppels opgestuurd naar dierenarts Van der Sluis voor een check op coccidiose, wormen, Salmonella en E. coli. Voordat we het mengmonster opstuurden hebben we ook zelf nog de mest onderzocht onder de microscoop. We deden dat heel ruw, hoor, door mest op te mengen met water, te zeven en een druppel van dit mestwater grondig te doorzoeken bij een 100x vergroting. Dus geen flotatiemethode of centrifugeren, gewoon om een indruk te krijgen. We vonden zo een hele lichte coccidiosebesmetting maar geen wormeitjes. Nu afwachten wat Hans van der Sluis (via de veel gevoeliger flotatiemethode) vindt en of hij ingrijpen nodig acht.

Het onderzoek van keelslijm doen we al zo'n vijftien jaar zelf. Dit staat de komende week in de planning. We pakken elke duif individueel voor een onderzoekje en noteren de score. Zo kunnen we ook alleen die duiven behandelen die het nodig hebben. We geven dan gelijk een voldoende dosis van Imidazolen want de verpakkingen van de meeste anti-Geelmiddelen vermelden (veel) te lage doseringen. Een, twee of drie dagen kuren doen we nooit. Wie wel eens een antibioticumkuur heeft moeten slikken zal zich herinneren dat je zo'n kuur altijd moet afmaken. Met die korte kuurtjes is de duivensport gewoon hartstikke stom bezig. Daarmee werk je resistentie tegen de Imidazolen in de hand. Wij kuren goed (voldoende dosering, voldoende lang en alleen bij aangetoonde besmetting) of niet. Zo hopen we de ploeg over twee weken fit te kunnen inkorven op de eerste training. Uiteraard zijn we de komende tijd open over wat er uit de Geelcheck kwam. Geheimen in de duivensport bestaan niet. Topduiven op een goed hok en een melker die het in de vingers heeft. That's it. Kom hier over een weekje nog eens terug om de uitslag uit eerste hand te vernemen!