Van afgelopen wedvlucht moesten we bij het klok afslaan op zaterdagavond nog twee hebben (21/23 thuis). Toen Albert uit de vereniging bij het hok kwam, landde in de schemering net nummer 22, de 16-357. Bij het landen op de valklep stuiterde deze er ook zo weer af en tolde daarna als een acrobaat door de tuin heen, al struikelend en vleugelklappend. Het onfortuinlijke duifje maar snel gepakt en in het hok gezet. Maar tot onze verbazing was het beestje haar evenwicht helemaal kwijt. Stapte over de voet als een dronkenman, knalde overal tegenaan, viel om, viel voorover, bleef roerloos met de kop tussen de roosterspleten liggen met de staart omhoog. Gek gezicht en nog niet eerder bij de kop gehad. Hieronder twee foto's. We hebben haar op een gegeven moment maar rechtop voor de drinkbak gezet met het kopje door de drinkopening, maar ook drinken deed ze niet. Verder keek ze heel pienter uit de oogjes en ze kon gewoon zien. Ze zat niet bol, maar normaal strak in de veren. Geen wonden of blauwe plekken. Eigenlijk verder niks aan te zien. Na twee dagen opsluiting in een broedbak nog weinig verbetering. Daarom gister maar vrij in een aparte afdeling gelaten, op de vloer, met voer en water. En ja hoor, vandaag was er wat verbetering te zien. Kleine stukjes recht lopen lukte weer en omvallen gebeurt duidelijk minder. En mevrouw begon te eten en te drinken. We zijn benieuwd hoe het herstel de komende dagen verder doorzet. We houden het op een fikse aanvaring met het een of ander. Misschien wel een zware hersenschudding? Knap dat zo'n duifje nog thuiskomt. Die heeft dus een dikke plus achter het ringnummer.
Tsja, en dan het laatste duifje van afgelopen weekend, de 16-376. Die kwam maandagavond thuis. Zat al op de ren toen Albert bij het hok kwam. Aangezien ze roerloos bleef liggen, vermoedden we al dat ook deze niet helemaal ongehavend zou zijn. Verdikke, rechts de halve broek weg (dus geslagen door een roofvogel) en de poot op twee plaatsen gebroken. Net boven het hakgewricht en heel hoog bij het lichaam ook het dijbeen dwars door. Maar mevrouw deelde nog even wat klappen uit aan de hokgenoten om te laten weten dat ze er weer was en begon direct te vreten als een dokwerker. Wat een karakter. Zo'n duif doet je dan direct beslissen: deze gaan we koste wat kost erbij lappen. Na het avondeten sportvriend Klaas de Haan gebeld met de vraag of we samen EHBO konden verlenen. Uiteraard. Een kwartier later stond Albert gewapend met een oude panty en spalkmateriaal bij Klaas op de stoep. Maar, na enig wikken en wegen hebben we besloten er niks aan te doen. Ze ging zo mooi op het pootje liggen, dat een spalk en alle gedoe van het ophangen in een panty waarschijnlijk meer kwaad doet dan goed. Dus mag ze de komende weken rustig op een zacht nestmatje liggen met volop eten en drinken binnen handbereik terwijl het lichaam zijn werk doet. Hopelijk zijn beide duifjes over een paar weken weer helemaal hersteld om nog enkele natourvluchten af te werken. Het aanbod voor een baan als vliegduif in de ploeg van 2017 - inclusief stijlvolle broedbak en knappe wederhelft - is ze in ieder geval gedaan...
