Zoals elk jaar na de eerste midfondvlucht hebben we ook dit jaar weer een algehele geelcheck gedaan bij de vliegduivinnen. Na op zaterdag 6 april al eens de hele ploeg te hebben moeten kuren...
(helaas hadden toen teveel duiven een besmetting) was er nu maar één duifje van de negentien die niet door de keuring kwam. Deze duivin heeft een capsule met 40 mg Ronidazole ineens opgestoken gekregen en moet vanaf nu ook zonder kunnen. We doen elk jaar om deze tijd een algehele geelcontrole omdat we nu nog twee weken voor de eerste dagfondvlucht zitten en vanaf nu mag er dus echt niets meer aan mankeren. Op de vitesse kunnen de duiven nog wel vlot thuis komen met een lichte trichomonas infectie onder de leden maar zodra het echt wat zwaarder gaat worden zullen deze duiven door de mand vallen of op zijn minst niet meer optimaal presteren. Het enige nadeel is dat het een avondje tijd kost; terwijl Romke telkens een duifje uit het schemerduistere hok pakt, onderzoekt Albert het uitstrijkje van de voorganger onder de microscoop. Al met al zijn we toch een dik uur bezig met het groepje duivinnetjes. Gelukkig hoeft het maar een paar keer per seizoen en zijn we inmiddels goed op elkaar ingespeeld, haha... In ieder geval kunnen wij drieën (en onze gevederde vrouwen) de komende weken weer rustig slapen...
