Beste sportvrienden, na vier trainingen met de eigen auto en de training Heino van zaterdag wilden we graag vandaag nog een zesde training doen. Dat kon vandaag eigenlijk alleen fatsoenlijk tussen 11:00 en 14:00 vanwege een naderende occlusie met veel bewolking en regen. Gelukkig was Romke rond elven al vrij van zijn werk en was ook Albert thuis zodat dit tussen de middagboterhammen door gerealiseerd kon worden.
Toen Albert echter naar Romke reed om de duiven op te halen had hij opeens weinig remvermogen meer en ging er een waarschuwingslampje op het dashboard aan. Stront aan de knikker! Bij Romke aangekomen is snel de motorkap omhoog gegaan en daar bleek direct het euvel: een steenmarter had twee luchtslangetjes vanaf het luchtfilter de motorruimte in compleet weggevreten. De zoveelste keer dat deze beestjes leidingen kapot bijten of isolatiemateriaal weghalen. Gelukkig was er een andere auto voorhanden, zodat de training alsnog kon doorgaan.
We zijn naar Tjalleberd gereden omdat de duiven dan de wind in de rug hadden. Het gaat ons nu eigenlijk vooral om het routine opbouwen, weer even een lekker makkelijk vluchtje waarvan ze enthousiast naar huis kunnen knallen om daar even met hun partner te zijn. Oriënteren kunnen ze wel. Net als de vorige training hebben we eerst de dames gelost en daarna de heren omdat de laatste groep bijna helemaal uit jaarlingen bestaat. Die krijgen zo hopelijk in de smiezen dat thuiskomen betekent dat hun bak (territorium) en partner daar dan zijn. De duiven voelden trouwens heel fijn aan, weer wat beter dan vorige week toen ze nog een coccidiosekuurtje hebben moeten afwerken.
De auto is trouwens nog dezelfde middag gefikst: nieuwe slangetjes gemonteerd, laptop aan het motormanagement en alle storingen weer hersteld. Heel fijn als je een topper van een autotechnicus in de familie hebt die dat tussen de bedrijven door even repareert. Bedankt, Henri!
Nu hopen dat die steenmarter uit de buurt blijft, zowel van de auto's als het duivenhok! Allemaal graag tot ziens komend weekend. Dan plaatsen we natuurlijk weer korte stukjes over hoe de eerste vlucht hier gaat.
Toen Albert echter naar Romke reed om de duiven op te halen had hij opeens weinig remvermogen meer en ging er een waarschuwingslampje op het dashboard aan. Stront aan de knikker! Bij Romke aangekomen is snel de motorkap omhoog gegaan en daar bleek direct het euvel: een steenmarter had twee luchtslangetjes vanaf het luchtfilter de motorruimte in compleet weggevreten. De zoveelste keer dat deze beestjes leidingen kapot bijten of isolatiemateriaal weghalen. Gelukkig was er een andere auto voorhanden, zodat de training alsnog kon doorgaan.
We zijn naar Tjalleberd gereden omdat de duiven dan de wind in de rug hadden. Het gaat ons nu eigenlijk vooral om het routine opbouwen, weer even een lekker makkelijk vluchtje waarvan ze enthousiast naar huis kunnen knallen om daar even met hun partner te zijn. Oriënteren kunnen ze wel. Net als de vorige training hebben we eerst de dames gelost en daarna de heren omdat de laatste groep bijna helemaal uit jaarlingen bestaat. Die krijgen zo hopelijk in de smiezen dat thuiskomen betekent dat hun bak (territorium) en partner daar dan zijn. De duiven voelden trouwens heel fijn aan, weer wat beter dan vorige week toen ze nog een coccidiosekuurtje hebben moeten afwerken.
De auto is trouwens nog dezelfde middag gefikst: nieuwe slangetjes gemonteerd, laptop aan het motormanagement en alle storingen weer hersteld. Heel fijn als je een topper van een autotechnicus in de familie hebt die dat tussen de bedrijven door even repareert. Bedankt, Henri!
Nu hopen dat die steenmarter uit de buurt blijft, zowel van de auto's als het duivenhok! Allemaal graag tot ziens komend weekend. Dan plaatsen we natuurlijk weer korte stukjes over hoe de eerste vlucht hier gaat.
Rubber. Je moet er van houden. Steenmarters doen dat blijkbaar...
Isolatiemateriaal: zijn ze ook dol op. Dat zullen ze dan wel gebruiken in hun nesten.
Broerlief Henri redt zich er wel even mee!
Bij de lossing nog veel blauwe plekken, hoge bewolking en ruim zicht
Even later in het westen de voorbode van de occlusie. Een uurtje later ging het regenen. Nog net een mooie training zo!
